2015-02-08 尾白川アイスクライミング

Αναρρίχηση στον πάγο στο Ojirogawa F1 & F2 στις Άλπεις Μινάμι

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το GPS έχει κατακλυστεί εντελώς σχετικά με τις καταγραφές ανυψώσεων, σε όλα πρέπει να έχει περίπου 400 μέτρα αλλαγή ύψους συν αυτό που αντιστοιχεί σε 4 σκάλες (λιγότερο από 100 μέτρα)
Η συνολική απόσταση είναι πιθανώς περίπου 6 χλμ.

Μέχρι την προηγούμενη ημέρα δεν ήταν σαφές πού θα πήγαινα, η πρόγνωση του καιρού ήταν σχετικά άσχημη και αποδείχτηκε ότι ήταν ακριβώς έτσι, χιονίζει περίπου 20 εκατοστά και μόλις τελειώσαμε τελικά είδαμε κάποιο γαλάζιο ουρανό ...

Ο δασικός δρόμος καλύφθηκε εν μέρει από πάγο και χιόνι, αλλά ήταν διαχειρίσιμος χωρίς αλυσίδες. Σταματήσαμε στην πύλη και περπατήσαμε στα υπόλοιπα 3 χλμ μέχρι να φτάσουμε στον πρώτο καταρράκτη. Υπήρχε ένα ξύλινο καταφύγιο με πάγκο και ήταν αξιοσημείωτο. Μερικοί άνθρωποι ήταν ήδη στον πάγο κι έτσι μετακινήσαμε στο δεύτερο καταρράκτη περίπου 5 λεπτά ψηλότερα. Ήμασταν το πρώτο μέρος, αλλά σύντομα συναντήθηκαν από άλλες 2 ομάδες. Σε ορισμένα σημεία ήταν απαραίτητο να διασχίσετε τα σχοινιά των άλλων ομάδων και προσέξτε να μην χτυπήσετε κανένα σχοινί ενώ χτυπάτε τον πάγο με τους άξονες.

Δεδομένου ότι ήταν γεμάτο θα μπορούσαμε να διορθώσουμε μόνο ένα σχοινί και αυτό σήμαινε πολλά περιμένουν για την ομάδα μας των 6. Είχαμε συνδέσει δύο σχοινιά μαζί δεδομένου ότι ένα σχοινί ήταν πολύ σύντομη και έτσι η αποστολή πραγματοποιήθηκε από 2 άτομα, αλλάζοντας τη σύνδεση σχοινί.

Έχω αναρριχηθεί κορυφαία σχοινί μια φορά και στη συνέχεια προσπάθησε την τύχη μου να ανεβαίνει. Υπήρχαν πολλά εύκολα τμήματα που καθιστούσαν τις βίδες για πάγο εύκολη, όμως χρειάζομαι ακόμη περισσότερες πρακτικές για να μπορώ να το κάνω πιο αποτελεσματικά και με τη χρήση μόνο ενός χεριού τη φορά.

Ενώ οδηγούσα στον πάγο συνειδητοποίησα ότι τα άκρα των δακτύλων μου γίνονταν κρύα σε σημείο να είναι οδυνηρά και ότι σε σχετικά ζεστή μέρα. Ευτυχώς κατάφερα να ζεσταθώ τα δάχτυλά μου μια φορά στην κορυφή και όλα ήταν πίσω στο φυσιολογικό από τη στιγμή που ήμουν πίσω στο κάτω μέρος του καταρράκτη.

Ο πάγος ήταν σχετικά μαλακός και ο ρυθμός των βιδών ήταν εύκολος, το χτύπημα του πάγου με τους άξονες οδήγησε μερικές φορές σε εξάρθρωση μικρών μπλοκ πάγου που μόλις υπερβαίνουν τα 100 γραμμάρια, ακόμα και όταν το χτύπημα, ενώ κάποιος δεν το κάνει, δεν είναι ευχαρίστηση. Στο δεύτερο μισό της πτώσης ο πάγος ήταν λεπτός και αφού αφαιρέσαμε μια μικρή βίδα, μπορούσα να ακούσω το νερό να τρέμει κάτω, να βλέπω το νερό να ρέει κάτω, ο πάγος δεν είχε ούτε πάχος 10 cm στο σημείο αυτό.

Μετά από αυτό επιστρέψαμε στον πρώτο καταρράκτη, εν τω μεταξύ περισσότερα από 20 αν όχι 30 cm χιονιού είχαν συσσωρευτεί στις πλαγιές και το ίχνος εξαλείφθηκε, μια μικρή διαδρομή έπρεπε να διαπραγματευτεί και να πάει κάτω ήταν πιο λεπτή από το απλό ίχνος είχαμε περπατήσει νωρίτερα το πρωί.

Το απόγευμα σηματοδοτήθηκε από 2 κύριες εκδηλώσεις, ο K-san έπεσε και άφησε τους άξονες, οι οποίοι παρέμειναν πάνω από 4 μέτρα υψηλότερα μετά την αναστολή της πτώσης. Δεύτερον, όλο το χιόνι που είχε συσσωρευτεί στο ανώτερο και λιγότερο απότομο τμήμα του καταρράκτη ξαφνικά έσκαψε και μια μικρή χιονοστιβάδα σκόνης πετάχτηκε σε 5 έως 10 εκ. Χιόνι πάνω μας χωρίς μεγάλη προειδοποίηση. Ακολούθησε μια πολύ μικρότερη και αυτή είναι η μόνη που θα μπορούσα να πάρω την εικόνα.

Στο τέλος ανέβηκα με την κάμερά μου αλλά ήταν δύσκολο να τραβήξω καλές φωτογραφίες, ήμουν πολύ κοντά στον πάγο. Στο δρόμο πίσω στο αυτοκίνητο δεν μπορούσα να αντισταθώ στον πειρασμό να τρέξω και να χρησιμοποιήσω κάποια ενέργεια που έμεινε (η αναρρίχηση με πάγο δεν απαιτεί πολλές προσπάθειες από τα πόδια).

Κατά την επιστροφή μας στο Τόκιο, με έκπληξη δεν υπήρχαν κυκλοφοριακές μαρμελάδες στην εθνική οδό, κάτι που δεν είχα βιώσει ποτέ πριν.

Συνολικά, ο καιρός ήταν κακός αλλά ήταν μια καλή πρακτική, ακριβώς το σωστό επίπεδο για αρχάριους σαν εμένα.

Περισσότερες φωτογραφίες εδώ: https://drive.google.com/folderview?id=0B8dPS_LBwxeLfktPeTVzTlREMGlDTUNEbFhhQkl6aS1UVFhxU29JYjFZV294d2lQVWZVQ3M&usp=sharing