ΒΑΡΔΟΥΣΙΑ: Αρτοτίνα - Βουνό της Κωστάριτσας - Αρτοτίνα

Ξεκινήσαμε από την Αρτοτίνα ακολουθώντας πολύ πρόσφατα ανοιγμένο/καθαρισμένο και σηματοδοτημένο μονοπάτι που κινείται στα βόρεια (και υψομετρικά χαμηλότερα) του χωματόδρομου που οδηγεί στα Αρτοτινά Λιβάδια. Η διαδρομή είναι μέσα σε δάσος και κάποια στιγμή βρίσκει τον χωματόδρομο σε προχωρημένο σημείο του. Άλλωστε, η λογική του φαίνεται να είναι η αποφυγή ενός μεγάλου αρχικού τμήματος του χωματόδρομου και η συνέχιση μέσω αυτού μέχρι τα Αρτοτινά Λιβάδια και τη Μουσουνιτσιώτικη Διασέλα.
Επομένως, εμείς που είχαμε ως στόχο την ανάβαση στο Βουνό της Κωστάριτσας, όταν βγήκαμε στον χωματόδρομο, γυρίσαμε για λίγο πίσω, προς την Αρτοτίνα (δυτικά), προκειμένου να βρούμε την ποτίστρα και από εκεί να ξεκινήσουμε την ανάβαση της δυτικής ράχης του βουνού (καθώς η βόρεια πλευρά του είναι απαγορευτικά απότομη).
Χωρίς σήμανση πλέον, η ανάβαση ξεκινάει σε αραιή βλάστηση ακολουθώντας τα γιδόστρατα που έχουν την κατεύθυνση που θέλουμε, ενώ μετά από λίγο βγαίνουμε από τη βλάστηση και έχουμε την εικόνα της πλαγιάς που θα ανεβούμε. Χαράζουμε με το μάτι την πορεία που μας φαίνεται πιο βολική και, πάντως, κοντά στη ράχη. Η κλίση σε ένα τμήμα είναι αρκετά μεγάλη, ενώ περνάμε και από βράχια, στα οποία μπορούμε να επιλέξουμε και διαδρομές που θα χρησιμοποιήσουμε λίγο χέρια για ποικιλία.
Κάποια στιγμή, φτάνουμε στην κορυφή που φαίνεται από χαμηλά (και από την Αρτοτίνα) και έχουμε μπροστά μας μια λάκα, με ένα βραχώδες ύψωμα σε μικρή απόσταση και την ψηλότερη κορυφή πιο πίσω. Το ύψωμα το προσπερνάμε από αριστερά, για να ανεβούμε στη συνέχεια στην κορυφή. Σε αυτή τη λάκα, τόσο πηγαίνοντας όσο και επιστρέφοντας, συναντήσαμε 4 φορές ομάδες των 3-5 αγριόγιδων.
Κατεβήκαμε από τα ίδια μέχρι την ποτίστρα και στη συνέχεια ακολουθήσαμε την πορεία που έχει ο χάρτης της «Ανάβασης» μέχρι την Αρτοτίνα. Δεν υπάρχει σήμανση, είσαι μέσα στο δάσος, μόνο σε λίγα τμήματα είναι ξεκάθαρο ποιο «μονοπάτι» (συντηρημένο από τα αγριογούρουνα) ακολουθείς, σε κάποια άλλα τμήματα δεν υπάρχει κανένα ίχνος να σε βοηθήσει και, γενικά, ήμασταν με το κινητό συνέχεια στο χέρι, για να ελέγχουμε το υψόμετρο και τα σημεία που έπρεπε να αλλάξουμε κατεύθυνση σύμφωνα με τον χάρτη. Ωστόσο, το δάσος δεν είναι τόσο πυκνό και μπορείς να κινηθείς με σχετική άνεση. Κοντά στο Βαρδουσόρεμα η πορεία συναντάει τη διαδρομή της ανάβασης.

Ίσως μια ωραία κυκλική πορεία είναι να ανέβει κάποιος μέχρι τον χωματόδρομο και την ποτίστρα όπως κατεβήκαμε (δηλαδή την πορεία του χάρτη της «Ανάβασης»), έστω και με μια ψιλοταλαιπωρία στο δάσος, να συνεχίσει μέχρι την κορυφή, να κατέβει απότομα στο διάσελο που ενώνει το Βουνό της Κωστάριτσας και τις Σούφλες, από εκεί να φτάσει στα Αρτοτινά Λιβάδια και να επιστρέψει από τον χωματόδρομο ακολουθώντας τη νέα σήμανση που τον βάζει στο δάσος μέχρι την Αρτοτίνα (όπως ανεβήκαμε).
Εμείς είχαμε αποκλείσει τα Αρτοτινά Λιβάδια από τον σχεδιασμό μας τέτοια εποχή, γιατί δεν γνωρίζαμε πόσα κοπάδια θα βρίσκονταν εκεί, με τα τσοπανόσκυλά τους…, και δεν θέλαμε να το ρισκάρουμε (μοναχική πορεία). Από την κορυφή είδαμε μόνο αγελάδες στα Αρτοτινά Λιβάδια, αλλά δεν είχαμε τη συνολική εικόνα.

Ενδεικτικοί καθαροί χρόνοι (μοναχική πορεία):
Αρτοτίνα - Κέδρος - χωματόδρομος 2.00
χωματόδρομος - ποτίστρα 0.15
ποτίστρα - κορυφή 1.50
κορυφή - ποτίστρα 1.30
ποτίστρα - Αρτοτίνα 1.15

Κοπάδια στην πορεία μας δεν συναντήσαμε. Υπήρχαν μόνο αρκετά χαμηλότερα.

Περισσότερες πληροφορίες στις λεζάντες και στα κείμενα των φωτογραφιών.